Hiperventilacija je simptom i predstavlja ubrzano i produbljeno disanje.

Hiperventilacija se javlja kao simptom srčanih, pulmonalnih oboljenja, ali takođe i u toku paničnih i anksioznih napada. Postoji i sindrom hiperventilacije gde u stvari hiperventilacija koja snižava CO2 (ugljen dioksid) u krvi za sobom povlači određenu simptomatologiju. Neposredna posledica prekomernog disanja jeste smanjenje CO2 u krvi što dovodi do suženja krvnih sudova u koži (bledilo) i u mozgu i do slabije pokretljivosti svih tkiva.

Hiperventilacija dovodi do “manjka” kiseonika u mnogim ćelijama, bez obzira što bržim udisanjem unosimo i više kiseonika u pluća. To za posledicu ima sledeće dve grupe simptoma: vrtoglavicu, omaglicu, doživljaj zbunjenosti, nedostatak vazduha, zamagljen vid, ubrzan rad srca, utrnulost i neosetljivost na dodir u rukama i nogama, oznojeni dlanovi i ukočenost mišića.

Pošto hiperventilacija predstavlja fizički napor, osoba koja hiperventilira često oseća toplotu u telu, pocrveni, preznojava se i umorna je ili iscrpljena. Češće korišćenje grudnih mišića tokom hiperventilacije dovodi do napetosti grudnih mišića, pa čak i stezanja i bolova u grudima. Ako se previše brzo ili previše duboko disanje nastavi, dolazi do druge faze hiperventilacije, koja se ispoljava sledecim simptomima: još jačom vrtoglavicom, često praćenom mukom, nemogućnošću da se slobodno diše, jakim stezanjem ili oštrim bolom u grudima, kratkotrajnom oduzetošću mišića u različitim delovima tela, iznenadnim gubitkom svesti (retko), sve većim osećanjem straha.

Hiperventilacija je naročito opasna kod sportskih i drugih ronilaca koji ovo stanje izazivaju namerno, jakim disanjem. Kod njih se zbog smanjivanja ugljen dioksida u krvi stvara osećaj veće sigurnosti pod vodom, jer zbog slabe koncentracije tog gasa u krvi ne osećaju potrebu za disanjem svežeg vazduha, ili to osete kasno.

Nacin unosa podataka koje vrsi lekar.
Prvo se unosi tip pregleda (osnovni ili kontrolni), potom se unose datum pregleda ili kontrole i tezina i visina pacijenta. Zatim u se u anamnezu unose potrebni podaci (prema Vasim potrebama) i samim tim formira karton pacijenta. Po formiranju kartona pacijenta lekar unosi objektivni nalaz, objektivni nalaz, spirometrijski test, radiografske (RO) nalaze, bronhoskopska ispitivanja, rezultate alergotesta, zatim dijagnozu, predlog terapije i zakljucak. dijagnozu, predlog terapije i zakljucak.

Više o bolnici Una